VİCDANLAR DİLE GELSİN

Çocukluğumdan beridir, aynıların tekrarını yaşayarak, ne çok badireler atlattık.. Tesadüfen içine düşerek belki de düşürülerek.. Ya şans eseri kurtulduk ya da kurtulamadık. Bazı dost, arkadaş, en yakın bildiklerimizden KILIKLILAR, sevdim KILIFLILAR, dibimize dibimize sokulurken, oyuncular dolusunca olduğundan, dostu düşmanı bilemedik. Farklılıklar değilmiş aslında, birbirine benzeyenler farklılara veriyor zarar. Böylece ne BAŞARI hazmedildi ne de BAŞARISIZLIK. YAZIK OLDULARCA ÇIRPINDIK. Aileler eğitimsiz ve bilinçsiz ise sorunlar daha büyük oluyor. Öğrenim görmek ve maddi anlamda durumların iyi olması, eğitimli olmak için yeterli değil. Aileler eğitimsiz olunca, çocuklar da eğitimsiz olarak okullara sorunlu bir şekilde başlıyor. Sonrası, öğretmen ne durumda? Hep birbirine bağlantılı.. VİCDANLARIN da yerini almış kin ve öfke. Geçen gün daha, arabasıyla çığırtkan çığırtkan bağıran sürücü, bir genç kızın bacağını ezdi. Yine bir başka araç, dikkatsizce ve hızından, mahallenin siyah boncuk kedisinin, bacaklarının üzerinden geçti. KADINLARA ve HAYVANLARA bitmek bilmeyen şiddet için, dur diyenlerin sesi, bundan sonra bari DUYULSUN!. Okullarda çocuklara öncelikle VİCDAN dersi okutulsun. Ve öfkeye meyilli insanların kan tahlillerine de bakılsın. Hormonlardaki sorun ve kişinin eğitimsizliği birleşince durum daha da vahim olabiliyor. Bİ GÜN YÜZÜ GÖREYDİK ! Sevinçler hep kursakta. İMDATLARI bir duyan olsa. Kendi içimizin imdatlarına hapsolduk kaldık. İnsana olan umutlar ve yürekler tükenirken, uygulamaya geçemeyen CEZALAR da utanıyor ARTIK !

 "Elinka" Emel Güneş    21 Temmuz 2020